PRACTICE WHAT YOU PREACH | columns van zakelijk leider Bregtje Bos

#3 | in adoptie bij collega’s

Adoptie, de Ander, ’t weerspiegelen van jezelf, zachtmoedige confrontatie, door je huiver heen, ’t binnenwerk naar buiten brengen, radicale intimiteit of extreme kwetsbaarheid. Het zijn allemaal termen die bij ons gezelschap als doorlopend jargon gebruikt worden en waar ik door middel van deze columns een verdiepende kijk in wil geven. Want wat bedoelen we daar nou precies mee?

Neem de adoptie – die als rode draad door alles heenloopt en in vele van onze voorstellingen, getheatraliseerde gesprekken, workshops, masterclasses en installaties verankerd ligt.
Kortgezegd is de adoptiemethodiek; een acteur gaat inwonen bij een vreemde thuis. Samen spenderen zij dag en nacht met elkaar, vaak 2 weken lang. Ze verweven hun levens voorbij aan ‘visite’ en beleefdheidsvormen. Ze gaan een relatie aan waarbij ze niet aan zichzelf en de ander kunnen ontkomen. In ieder geval voor een tijdje. Hierbij stuiten ze vaak op hun eigen ongemak en oordelen, en zien uiteindelijk vooral de spiegeling van zichzelf in die ander. Dit ‘adopteren’ van elkaar is binnen ons werk vaak het vertrekpunt van de creatie – waar vervolgens scenes, teksten of hele voorstellingen uit voortvloeien.

Mijn heerlijke collega Leendert Vooijce roept regelmatig over de kantoortafel: ‘ladies vergeet niet; Female Economy ís het kunstwerk!’. En Leendert heeft gelijk. Om te kunnen meebouwen aan het kunstwerk moet je weten waar je over spreekt, waar je marketing voor maakt, wat je produceert, waar je voor aanvraagt of wat je begroot. Zo ook als het gaat over de adoptie. Daarom gaat iedereen binnen ons gezelschap om de 4 maanden ‘in adoptie’ bij een andere collega. Ja echt; jij en ik, wij als collega’s onderling logeren in elkaars huis en verblijven in elkaars leven. Jij 1 dag en 1 nacht bij mij en daarna kom ik bij jou. Ons artistieke team geeft gidsende vragen mee; uit welke kernwaardes leef jij? In welke situaties word jij getriggerd en welke (oude) pijnen of trauma’s liggen daarachter? Wat doe jij, in je eigen omgeving, aan inclusie?

Op de daaropvolgende gezelschapsvergadering presenteren we, in een 5 minuten zelfbedachte (theatrale) vorm, aan elkaar wat we zijn tegengekomen; wat we gewaar zijn geworden over onszelf in onze adoptie met de ander. Dat zijn altijd zulke toffe en inspirerende middagen; iedereen gaat open, durft kwetsbaar te zijn en geeft zichzelf bloot – net als hoe de makers op het toneel staan. En het heeft als effect dat we in verbinding blijven met elkaar, dat we weten en voelen van waaruit we werken, dat het lust en inspiratie opwekt, dat we zien welke thema’s in de organisatie meer aandacht willen, en vooral dat we verbonden blijven met;

Female Economy ís het kunstwerk! 

—

Ons werk gaat altijd over de echte verbinding met de ander. Maar, hoe vertaalt zich dat achter de schermen? Naar ons kantoor, onze organisatiestructuur? 

Zakelijk leider Bregtje Bos geeft in deze columns een kijkje achter de schermen.