organisatie | ONTMOET ONS

Dwarrelend van stadswijken tot schouwburgen ontmoet zij al meer dan 30 jaar steeds weer nieuwe gezichten die de inspiratie vormen voor haar voortdurende zoektocht naar de Ander. Het is geen poging het vreemde te begrijpen, Adelheid kantelt het perspectief op de ogenschijnlijk vreemde en toont daarmee dat er feitelijk geen vreemde is. De kunst – die fantastische vormgever van alle dagdagelijkse openbaringen – is de drager van haar uitingen. In haar werk schuwt zij geen enkel onderwerp: eerwraak, huiselijk geweld, (homo)seksualiteit in de Islamitische wereld, de Alzheimer van haar moeder en zij onderzoekt tot op het bot, óp het podium, samen met haar levenspartner of de relatie ‘aan’ of ‘uit’ is. Alles mag en móet in de openbaarheid.

Adelheid won de Harper’s Bazaar Woman of the Year Publieksprijs (2019) als ‘grote inspiratiebron voor de samenleving’. De Gilder/Coigney International Theatre Award (2017) voor ‘artistieke excellentie’ en theatervoorstellingen op sociaal kwetsbare plekken internationaal. De Van Praagprijs (2015) als ‘onvermoeibare voorvechter van medemenselijkheid’. De Prosceniumprijs (2012) voor haar gehele œuvre. De Amsterdamprijs (2009) voor haar grensoverschrijdende bijdrage aan de kunsten.
Adelheid geeft sinds 1986 jaar les op de Academie voor Theater en Dans Amsterdam.

Leendert zoekt een wezenlijke plek om zich te kunnen nestelen. Dat is de staat van zijn van waaruit wordt gehandeld. In een intieme positie naast jou, tegenover jou of met jou in de beperkingen van taal, begrippen en begrijpen. En kantelt zo – soms naïef, vaker scherpzinnig en altijd spelenderwijs – de realiteit.

Het is een diep verlangen naar ruimte voor ruimte die ‘de kunst’ biedt. Die ruimte vindt interdisciplinair vorm in beeldend werk, video-installaties, het geschreven- en het gesproken woord plus andersoortige performances. Leendert heeft het vermogen gelaagde ideeën neer te zetten in een heldere beeldtaal, die zich op een directe manier tot schoonheid verhoudt, waarbij vragen over wat schoonheid nu eigenlijk is, niet uit de weg worden gegaan. Met een gevoelige taalbeheersing, een natuurlijke, dichterlijke benadering heeft Leendert een unieke eigen stem en schept zo een poëtisch alternatief.

Schuchter maar ferm tast Leendert de regels van het leven af, de performatieve leidraad voor dit doorlopende onderzoek. En zo ontstond de vraag aan Adelheid: ‘Mag ik met mijn hand in jouw trui je lichaam volgend zo bij je mouw weer naar buiten?’ Dat mocht. En ook al maakte Leendert in 2014 al de Oversteek en sliep als onderdeel van onze roedel in de Rotterdamse Schouwburg, was dat het punt waar het – visual speaking – begon.

Geboren en getogen in Marokko als kind van een Marokkaanse vader en een Nederlandse moeder heeft zij altijd op het kruispunt van twee werelden gestaan. Het bij elkaar brengen van die werelden is een belangrijk thema in haar leven. Haar werk komt daaruit voort of is erdoor geïnspireerd. Zij ontdekte de kracht van het narratieve en de ware ontmoeting tijdens haar werk als documentairemaker en researcher.

Samen met Elly Ludenhoff, Nazmiye Oral en Adelheid Roosen stond Myriam aan de wieg van Zina. Zij is binnen Zina de inspirerende researcher en leider van projecten. Vanuit het Zina wijkatelier in de Vlugt ontwikkelde zij samen met psychotherapeute Jale Simsek de inmiddels door heel Amsterdam reizende training Ik ontmoet Mij, emotioneel lichaamswerk voor migranten-vrouwen en -mannen die aan zichzelf willen werken en gezonder en vitaler in het leven willen staan. ‘Want hoe meer ballast de migrantengemeenschappen van zich afschudden hoe meer de culturele rijkdommen tevoorschijn kunnen komen. De bijdrage die migranten aan de samenleving kunnen leveren is enorm groot.’

Myriam studeerde Europese Studies aan de Universiteit van Amsterdam, werkte o.a. bij de Europese commissie in Brussel en de Nederlandse Omroep (NTR) in Hilversum. Ze is actief in het documentaire veld als maker en researcher. Samen met Jalal Bouzamour maakte zij de serie ‘Groeten uit Holland’ over vijf Marokkaanse eerste generatie vrouwen die een roadtrip door Nederland maken (BNN/VARA); de serie werd geselecteerd voor de Prix Europa (2018) en won de Marokkaanse Diwan award in 2019.

Myriam is ‘Adviseur Marokko’ bij DutchCulture en stimuleert de culturele uitwisseling tussen Nederland en Marokko. Zij bekleedt verschillende bestuursfuncties in het culturele veld en is regelmatig moderator bij bijeenkomsten.

Vanuit Groningen aanwaaiend begon Lauren in 2012 een dramaturgiestage bij WijkSafari Utrecht. Ze vond haar euforie in de talloze ontmoetingen met vreemden en herkende Adelheid in haar ondefinieerbare blik op de wereld. Ze bleef en vloog sindsdien dwars door alle projecten van Female Economy heen, als de kleine spin die alles verbindt met onzichtbare vitale draden. Haar letterlijk grenzeloze ervaring – zij toog met Adelheid mee naar o.a. Mexico, Iran en de Verenigde Staten, heeft haar plek als dramaturg en researcher bij Female Economy verankerd. 

In 1974 verliet zij Suriname, het koninkrijk der Nederlanden, naar Enschede en groeide daarna groot in Amsterdam Zuidoost. Daar leerde zij tijdens de onafhankelijkheid van Suriname, in de kleuren van de nieuwe vlag, het woord srefidensi – laat zien dat je het zelf kan.

Niet in ‘ik’, maar in ‘wij’ denken, is waar ze mee is opgegroeid. Door de diversiteit van culturen in de familie, maar ook door de briefwisselingen met tieners en daarna het bezoek aan hun families door heel Europa verbreedde zij haar horizon.

Als moeder heeft zij haar zonen grootgebracht – eerst met haar mannelijke partner en daarna met haar vrouwelijke partner, waarbij ik uiteindelijk parttime werkte om voor de kinderen te zorgen.

Door kijken, doen en creatief nadenken heeft zij verschillende functies en werkomgevingen van binnenuit gezien, maar haar blik heeft zij laten rusten op het sociaal-maatschappelijke veld en de politiek. Met het ondersteunen van jongeren, ouderen en kinderen en hen begeleiden bij hoe zij hun vragen kunnen beantwoorden, brengt zij de female flow ten uitvoer. Met een zelfde flair gidst ze, samen met Bo, de WijkJury door de Amsterdamse theaters.

Opgegroeid achter een dijk, was er altijd die nieuwsgierigheid: wat is er aan de andere kant te ontdekken? Die nieuwsgierigheid beweegt mij door het leven. Zodra ik kon koos ik Tilburg als eerste station: naar de Dansacademie om daar naast dansen ook te leren zingen en acteren. Maar ook voor de vrijheid en om het studentenleven te ontdekken. Ik combineerde de bar met de barre; ik stond, hoe bont ik het ook maakte, altijd de volgende ochtend weer met mijn neus op de knieën.

Van musical danste ik door naar kleinkunst. Daar was ik niet op mijn plek, maar de technische kant van theater maken wekte mijn interesse en ik pakte de eerste kans die zich aandeed. Hoe werkt dat nu precies? Die drang om alles te willen weten over voor en achter de schermen heb ik als ‘duizenddingendoekje’ mogen uitleven onder de vleugels van een producent die mij liet spelen en ontdekken.

Wat al die verscheidenheid bindt: het moet betekenisvol zijn. Van praktische vragen ben ik tot hoe dingen werken in een mens gekomen: levensvragen, menselijk contact, intimiteit. Het onzichtbare zichtbaar maken. Bij Female Economy kan ik die beweging voortzetten