PRACTICE WHAT YOU PREACH | columns van zakelijk leider Bregtje Bos

#1 | mijn moeder en het bloemenritueel

Lopen werk en privé niet ongelofelijk door elkaar heen bij jullie? 
Het is een steeds terugkerende vraag van vrienden, familie, studenten, sollicitanten en collega’s in ‘t veld. 

Laat me je daar wat over vertellen: 
Wij maken kunst vanuit de autobiografie. Het gaat altijd over jij en ik. En ik ben dan weer net als jij, maar anders gecamoufleerd.
Onze bronnen zijn levensverhalen, perspectieven en gewaarwordingen door ontmoetingen met vreemden. En wat we van een ander vragen, vragen we onszelf ook om te doen.   
Dus vliegen de persoonlijke verhalen van alle collega’s geregeld over de keukentafel van Female Economy. 
Zo leren we onszelf en de ander beter te begrijpen. 

In een organisatie waar we meetings en repetities altijd beginnen met een check-in – ‘wat is je staat-van-zijn vandaag? Is er nog ruis wat opgeruimd moet? Wat inspireert je momenteel?’ – zijn we gewend geraakt om te delen en een kwetsbaar gesprek te voeren. We trainen deze kunde doorlopend, als een spier. 
En nee, dat maakt van ons geen sociaal maatschappelijke voorziening. We verdwalen niet in therapiesessies, dat is je eigen huiswerk. Maar we nemen het gegeven ‘mens-zijn’ in haar totaliteit mee. 

Goed om dit te illustreren met een moment waarop ik me volledig gezien en gedragen heb gevoeld door mijn Female Economy roedel. 
Anderhalf jaar geleden overleed mijn moeder. 
Te midden van m’n intense verdriet deelde ik met Adelheid dat ik geen headspace had om na te denken wie van mijn collega’s wel of niet te nodigen voor de uitvaart. ‘Laat dat maar aan mij’, zei ze. 

Op de dag van de begrafenis was ik met mijn familie in ons ouderlijk huis. De begrafenisonderneemster kwam naar ons toe en zei: ‘jullie moeten even naar buiten kijken’.
En daar stonden ze, mijn collega’s, mijn werkfamilie. 
Prachtig opgelijnd in 2 rijen, 
in ‘t zwart gekleed, 
met in hun rechterhand een delphinium (blauwe bloem) die ze hooghielden.
Als erehaag. 
Een eerbetoon voor mij en mijn familie, aan haar. 

Alle aanwezigen voelden welk cadeau er gebracht werd. 
Ik liep met mijn familie en de kist door de haag en m’n hart sprong open. 

Nu noemen we het: ‘het Bloemenritueel’, en zetten we het op verschillende manieren in bij onze voorstellingen, installaties of events. 
Het kunstwerk wordt gemaakt door wat er zich aandient.
Het overlijden van mijn moeder, creëerde een kunstwerk.

—

Ons werk gaat altijd over de echte verbinding met de ander. Maar, hoe vertaalt zich dat achter de schermen? Naar ons kantoor, onze organisatiestructuur? 

Zakelijk leider Bregtje Bos geeft in deze columns een kijkje achter de schermen.