Hoe is het om anders te zijn? Zowel Marcus, homoseksueel met een katholieke achtergrond, als Nazmiye, dochter die tegen de tradities van haar Turkse islamitische ouders inging, hebben daar ervaring mee. Beiden zijn extravert, ruimdenkend en eigenzinnig-gelovig. Ze hebben beiden een migratieverleden. En beiden zijn zij ouder én kind. En vragen zich af: Is de liefde van een moeder voor haar kind echt onvoorwaardelijk?

Marcus Azzini: “Wanneer het geloof sterker wordt dan de liefde voor het kind; daar is het mee begonnen. Als het om geloof gaat, heb ik het intuïtieve gevoel dat moeders er verandering in kunnen brengen. Dat de toekomst bij de moeders begint. Zij hebben de kracht om iemand onvoorwaardelijk lief te hebben. Om iemand te accepteren die anders is dan zij. Een vorm van erkenning zonder de ander te willen veranderen.”

Nazmiye Oral waarschuwt: “Ik heb ervaring met projecten die gemeenschappen en individuen bevragen op hun bestaansrecht, samenhang, autonomie en vergevingsgezindheid. En ik weet dat moeders hun kinderen als geen ander onherroepelijk kunnen verstoten. Verzoenen is geen vanzelfsprekendheid.”

Marcus Azzini en Nazmiye Oral gingen op zoek naar gelovige moeders en homo-zonen om met hen in gesprek te gaan. Ze halen verhalen op uit onder andere de christelijke en islamitische gemeenschap die, naast hun eigen ervaringen, het uitgangspunt vormen voor de voorstelling. Een voorstelling over de liefdevolle en complexe relatie tussen moeders, kinderen en religie.

Aanbellen bij de gemeenschap
Niet alleen hun eigen levens zijn de basis voor deze theatrale ontmoeting, ook de ervaringen van LHBTIQ’ers en hun moeders van diverse religieuze achtergronden worden gebruikt als inspiratiebron voor God is een Moeder. Adelheid+Zina trok het land in en sprak met religieuze moeders, zonen en dochters over moederinstinct en de (on)voorwaardelijke liefde voor God, voor je kind, voor jezelf. Hun openhartige verhalen over acceptatie, twijfel en verstoting maken de dilemma’s inzichtelijk en daardoor menselijk.

Nazmiye Oral: “Wij zijn vanuit Adelheid+Zina gewend om te werken vanuit research. De wijk ingaan, echt aanbellen bij de mensen. Om samen met hen tot een uitwisseling te komen. Deze creatieve botsing van verschillende levens vormt dan de basis van een stuk. In dit geval zullen de levensverhalen van Marcus en van mij ons uitgangspunt zijn, gespiegeld aan alle intense verhalen van de moeders en kinderen die we ontmoetten op onze tocht.”