“Als men mij vroeg waar ik woon, zei ik: ‘Tegenover het Schie.’ Het theater was voor mij het gebouw waar ik vanuit mijn raam naar uitkeek maar geen idee had wat daar binnen afspeelde. Door de WijkJury heb ik de kans gekregen een kijkje te nemen en te zien hoe een voorstelling ontstaat. Dat heeft mijn uitzicht veranderd.”

“WitchHunt van Eline Arbo opende mijn ogen. Ik realiseerde me wat een gevecht vrouwen geleverd moeten hebben om te komen waar we nu staan.”

“Het concert #UnCut van Nederlands Kamerkoor was betoverend. De hele multiculturele bevolking van Zuidoost zou de magie van dit soort concerten moeten ervaren“.

“Ik sloot me een jaar geleden aan bij de WijkJury omdat ik mijn wereld weer iets groter wilde maken. Nu ben ik erachter dat ik daar niet ver voor hoef te reizen.”

“Ik ga de sprookjes uit Het Zwanenmeer van Holland Opera googelen thuis. Ik ben erdoor geïnspireerd geraakt. Mijn moeder vertelde mij vroeger wel sprookjes, maar die waren heel anders.”

“In George en Eran worden veganisten worden grote problemen van deze tijd worden aan de kaak gesteld: het klimaat, het milieu, de consumptie van vlees. De inhoud kwam heel dichtbij: wij discussiëren hier ook over aan de keukentafel.”

“Het loslaten van een overledene, ik kan dat zelf heel moeilijk – Ik word weer emotioneel. Ik wilde weten hoe Carine Crutzen en Stefan van de Walle dat in GIF zouden doen, hoe zij verder gaan met het leven.”

“Ik ben dus iemand die moeite heeft met dat gedoe over wie of wat voor een geaardheid je hebt en hoe dat heet allemaal. Met die instelling ging ik ook naar Fok me Hokje van Studio52nd en Het Geluid kijken. Maar ik vond het echt een eyeopener.”