Doeze en Tacita: een echtpaar boven de vijftig. De wereld verandert sneller dan dit tweetal bij kan houden. Gentrificatie drijft hen keer op keer verder naar de periferie van de stad en steeds pakken ze hun boeltje. De nieuwe stad rukt op en het is zeer de vraag of daar nog plek voor hen is. Het water in de stille vijver van hun leven klotst hoog op wanneer Beau zich meldt. Hij is de zoon uit een eerder huwelijk van Doeze. Beau staat voor een ander leven dan dat waarmee Doeze en Tacita vertrouwd zijn. Een leven op de snelheid van deze tijd. En hoe zeker hij ook alles weet en hoe scherp hij ook ziet wat de wetten van de nieuwe wereld zijn – toch kent ook Beau zijn momenten van twijfel.

Na de locatievoorstelling Eiland (2015) waarin Manja Topper en Titus Muizelaar voor het eerst optraden als Tacita en Doeze, is Matglazen Vensters het tweede stuk dat Rob de Graaf schrijft voor deze twee spelers en deze twee personages, dit keer vergezeld door Kuno Bakker als Beau. De vormgeving is door Wim T. Schippers.

Een coproductie van Adelheid+Zina en Dood Paard