Voor #MOES laten we ons gedurende vier maanden adopteren door de bewoners van twee tuincomplexen in Leiden en Amsterdam, om samen met hen aan het begin van de zomer een voorstelling te spelen. Geïnspireerd door deze ‘beweging van ontmoetingen’ vertellen we verspreid door de tuinen verhalen, laten onkruid bloeien, liederen klinken, en met weemoed relaties verwelken omdat niet alles altijd kan blijven bestaan.
In de late avondzon musiceren we ons een weg naar het buurthuis om gezamenlijk op te treden bij de nagloeiende barbecue en met u onze glazen te laten klinken.

Lizy Timmer hijst de vlag en speelt een ode aan een overleden tuinhuisbewoner;

John van Oostrum herrijst als Dean Martin op de paden;

Agnes Matthews ondertunnelt de tuinen van Habibe tot Richard;

Yonina Spijker drinkt whiskey in tuin 175 en zegt: ‘Ik denk dat ik naar Nevada ga’;

Titus Muizelaar werd kind aan huis bij Ineke en Remco en eet nu vergeten groenten;

Joep van der Geest en #Reinout Bussemaker laten de volkstuin gay-scène fuseren met een hele grote toneelmeester in tuin 140;

Nazmiye Oral plant Ugur, haar zwager uit Turkije, in deze volkstuin en ziet hoe een vreemdeling zijn thuis vindt;

Mo Reda omhelst Hennie; en daarin vinden ze Kees;

Merel de Groot voert samen met de tuinders een doorlopend gesprek. Stilvallend in steeds andere taferelen;

Myriam Sahraoui spit de aarde om en vindt het verlies van Fred en Sylvia;

Bastiaan Woltjer biedt troost door de stilte die het instrument je geeft;

Elly Ludenhoff wordt door Fatma en Martha ingewijd in de geheimen van de snijboon;

Khadija Massaoudi zwerft zingend door de tuinen en vindt het paradijs;

Adelheid Roosen erft het tuinhuisje van Mam, Lathuruslaan 119.